Soms schreeuwt je lijf “nee”. Deze week kwam er zo’n moment. Ik kwam in aanraking met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Ik werd aangesproken op mijn vrouwelijkheid én er werd een beroep gedaan op mijn rol als hulpverlener. Daar ging even mijn ego, het reddertje in mij ging ‘aan’. Maar, alles in mij zei “nee”, de alarmbellen gingen af.
Wat ik deed met die bellen? Ik vertelde mijn lijf dat het veilig was. Mijn stress systeem hoefde niet aan. Het was niet nodig om te vluchten. Mijn stress systeem mocht kalmeren en dat liet ik mijn lijf weten. Hoe? Door de stoel onder mijn billen te voelen, mijn voeten op de grond te zetten. Ik ben de situatie aangegaan. Ik heb beweging gezocht in mijn lijf waar ik even in stilstand kwam. Ik benoemde hoe ik de taal, die gebruikt werd, niet ok vond. Ik heb vragen gesteld. “Wat maakt dat je hiervoor mij benaderd?”. Na, bij herhaling, om duidelijkheid te hebben gevraagd waarbij ik geen antwoord kreeg maar er een stapje verder werd gegaan en het persoonlijk werd, gaf ik aan uit het gesprek te stappen.
Waarom ik dit vertel? Woorden en acties zijn niet altijd zwart-wit. Vaker wordt er een stapje terug gezet en twee stapjes vooruit, wordt er tegen je grens aangeschurkt, een teen erover. Maar hoe erg is nou die teen? Vraag je jezelf af. Ik zeg je bij deze; die teen is niet ok! En dat weet jouw lichaam ook. Je mag je grenzen aangeven.
Waarom ik in gesprek ging? Die ander mocht weten wat het gedrag met mij deed. Vragen stellen brengt soms verduidelijking. Als die ander nooit te horen krijgt: dit is niet ok. Kan gedrag escaleren.
Of deze ‘nee’ nu aankwam vraag ik me af, maar wie weet wordt een ander niet met dit gedrag van deze persoon geconfronteerd. Puur omdat ik liet weten; de dingen die je me zegt, zijn niet passend. Wat je doet is niet ok.
Hoe ga jij met grenzen om?
*even voor de helderheid, ik spreek hier (uiteraard) niet over een client.
** ik ben (helaas) wat getraind in grenzen aangeven in dit soort situaties.
*** Wanneer er sprake is van seksueel geweld bevriezen 70% van de slachtoffers. Dat is een normale biologische reactie.